stukkend

 

as die stemme vir 'n oomblik stil raak

en die onsekerheid my lyf verlaat

sal my oë vir eens my hart verraai

mag jy dalk verstaan;

ek is te stukkend om om te draai

volkleur

 

jy is my wanhoop

die donker wat my hart verteer
maar as ek van jou droom

dan droom ek in volkleur

jy is my pyn
die geraas wat my rus versteur
maar as ek van jou droom
dan droom ek in volkleur

jy is my waansin
die passie wat my lyf beheer
maar as ek van jou droom
dan droom ek in volkleur

onthou

ek onthou nog jou lag

en jou oë se mid-oggend blou

ek onthou nog hoe jou woorde

saam met jou hande

om my lyf kon vou

ek onthou jy was alles wat ek wou hê

kaggelvure en rooiwyn

en Sondag oggend inlê

maar

deur al die onthou is daar egter net een ding

wat ek verseker kan weet

jy het my lank gelede reeds

heeltemal

vergeet

daar was 'n tyd

daar was 'n tyd

die dae was roekeloos lank

en ek kon vir ure in die son en in jou arms lê

terwyl jy jou stories op my lyf uitskryf

het ek elke woord geglo wat jy sê

daar was 'n tyd

die dae was roekeloos lank

niks anders het bestaan vir my

die sout op jou lyf was my kos en my drank

my drome, my hoop en my asem was jy

en as die seewind nou so oor my waai

proe ek weer die sout op jou vel

is ek nog die muse in die stories wat jy vertel

onthou ek elke woord wat steeds êrens in my hart rondhang

is dit lang roekelose dae waarna ek verlang

verlore

ek soek jou onder Stellenbosch se bome,
op Jesolo se strand
en in die hoeke van my drome

ek wag vir jou êrens in Hatfield in 'n bar
terwyl ek Jack op ys drink
en na vreemde girls met groot oorbelle staar

ek hoop om jou te kry
in die voetspore op Heroldsbaai
in die koue sand en in 'n lekker vry

maar die naaste wat ek aan jou kan kom
is die donker kolle agter my ooglede
as ek staar na die son